Het meest opvallende element in De Schuur wordt onze modulaire landbouwtoren. Met behulp van LED verlichting kweken we planten. Die planten hebben veel minder meststoffen en energie nodig dan de planten op het veld. Bovendien kunnen we met de restwarmte van de LED verlichting water verwarmen. De droom: kan dit water onze ruimtes in De Schuur verwarmen? Kunnen we met andere woorden een gesloten ecosysteem opbouwen en de energieverliezen tot het minimum beperken? En tegelijkertijd de opbrengst van de kweek ter plekke verwerken in een lokaal cooperatief restaurant?

De Schuur is open voor de buurt. Een netwerk van buren organiseert en is aanspreekpunt voor mensen uit de buurt.

Met How to connect the knots? trachten we het industriele proces te herontwerpen met een meer duurzame, lokale en sociale productie tot gevolg. Zo is Knotfactory bijvoorbeeld een cluster van lokale en unieke productieplekken op het snijvlak van de bio- en sociale economie. Dit moet een voorbeeld zijn van een haalbaar, schaalbaar en duurzame model voor lokale productie in Vlaanderen en zo een systeeminnovatie aanzwengelen. Knotfactory is een concept van Timelab en is gebaseerd op Knotplex, een vezelplaat en een koord uit Japanse Duizendknoop, Knottex. Het project kent haar oorsprong in het Niets is Verloren project waar kunstenaar Lisa Ma de burger liet kennismaken met alle biologische grondstoffen die omwille van natuurbehoud worden vernietigd. De Japanse Duizendknoop en Canadese Gans zijn hier exemplarisch. Kunstenaar Wendy Van Weynsberghe en ontwerper Helena De Smet onderzochten in het kader van Innovatieve Partnerprojecten Vlaanderen de mogelijkheden van de plant in een interactieve textiel installatie. Lies Van Assche en Doek vzw bevragen de dekolonisatiestrategie en zetten het project en product in een transculturele context.
Dankzij de steun van KBS en Vlaio Innovatiesteun kan dit artistieke project doorwerken in de sociale en circulaire economie. Het ontwikkelingstraject (2020-2022) biedt de kans om de design principes en het managementmodel voor een lokale decentrale bio-economie in kaart te brengen en om te zetten tot een werkbaar model voor de sociale economie.

Uit het archief halen we projecten als HAP, een haalbaarheidsstudie in samenwerking met het bedrijf Rooffood en ontwerper Karen Van der Perre, waarbij de laatste kilometer van de logistieke keten wordt hertekend of het bouwen van een Recyclage machine voor plastic voor 3D printing. Het ontwerpen van een schoen die je op maat ter plekke maakt, dat is Another Shoe van Eugenia Morpugo of het ontwerpen van hackbare huishoudtoestellen zoals deze van Jesse Howard met Hacking Households. Dit zijn allemaal voorbeelden van projecten waarbij we door slimme samenwerkingen en een systemische aanpak de problematiek van inefficiente industrialisatie blootleggen.

 

Samen maken versterkt. Of het nu gaat over het oprichten van een zaak, een hobbyproject of een gemeenschapsproject, alle makers kennen het gevoel van vast te lopen in het creatieproces. Een gedeeld labo met de nodige machines om te prototypen, gedeelde kennis en een open houding leidt tot ondenkbare realisaties en dromen. De makers in Timelab hebben eigen projecten, gedeelde projecten en helpen op veelerlei vlakken in de organisatie. Wil je deel worden van deze groep? Neem contact op!

Het gros van de textiele afvalberg bestaat uit onrecycleerbaar materiaal. Een mix van vezels die moeilijk recycleerbaar is of waarvan de kost voor het scheiden te hoog is. Aan de hand van vindingrijke manipulaties zoals coaten en lasercutten ontstaat een materiaal dat kan gebruikt worden als alternatief voor leer. Via eenvoudige assemblage wordt een kleinschalige productie opgezet bij de partners in de maatwerkbedrijven. Projectleider Helena De Smet organiseert samen met de partners leermomenten voor doelgroepmedewerkers en zet een prachtige reeks accessoires op de markt. Terecht PROUD TO BE MADE.

De textielindustrie is van de meest belastende op mens en planeet. Ontwerpers en deskundigen in materialen en technieken onderzoeken ambachten uit het verleden en uit andere culturen en herdenken deze naar open source instrumenten voor een brede groep gebruikers. Zij zetten zo een prototype op voor nieuwe lokale en betaalbare productie en kennisontwikkeling.

Na experimenteren met tijdelijke en permanente invulling van complexe publieke gebouwen bouwen we bij Timelab een nieuwe plek in de stad. Deze voormalige brownfield biedt 1800 M2 open en gedeelde ruimte vlakbij Gent-Dampoort Station. Vanuit de kritische artistieke praktijk van Timelab vzw ontwikkelt deze plek zich als experimentele ruimte voor nieuwe economie en lokale productie gebaseerd op internationale kennis en netwerken. Concreet komen er 5 labo's, namelijk het open Makerslab, experimentele Energielab, laagdrempelige Textiellab, productiegerichte Materialenlab en show room Waterlab. Daarnaast vormt de ruimte het actieterrein van een groeiend internationaal netwerk van kunstenaars (sprinters) en coaches in Commonstransitie (School of Commmons). Tot slot delen we de ruimte met partnerorganisaties Stadslabo cvba, Muntuit vzw en P2P foundation.

Een eetbare tuin in de stad. Een fraaie selectie van fruit, groenten en kruiden. Oogst overheen het hele jaar. Tegen zomer 21 kan je genieten van al dit lekkers en verpozen in deze oase van rust en groen in de stad. 

img : Wikimedia CC BY SA Graham Burnett

Het hoeft geen betoog dat de stad waarin we leven onder druk staat. We hebben nood aan een andere aanpak met het oog een verandering op systemisch niveau. Dit gebeurt niet over één nacht maar vraagt experiment en de ontwikkeling van kennis en een nieuw discours. Kunnen we ons laten inspireren door de commons? Daarom verenigen de coaches van de School of Commons zich om initiatieven de begeleiden in hun commonstransitie.

Er is een prangend tekort aan mondmaskers voor onze hulpverleners. Een cargo met nieuwe mondmaskers raakt het land niet binnen. We stevenen af op een ramp voor alle helden zorgverleners die zich vandaag blootstellen aan besmetting door de hulp die ze bieden aan onze zieken. De 3D print community kan iets doen! Als we alle printers in Vlaanderen aan het werk zetten dan komen we al een heel eind! Aan alle kenniscentra, bedrijven 3D en andere bezitters van printers, ga aan de slag! #allpowerisweakunlessunited

"De aanpak van Timelab laat zien dat laagdrempelig en experimenteel gewerkt kan worden rond een van de belangrijkste uitdagingen bij het materialenbeheer (omgang met plastics) in combinatie met 3D-printen." - Elmar Willems (OVAM) Korte keten, we kennen het vooral uit de landbouw. Denk maar aan de promotie van streekproducten en verkoop en verwerking van kleine eigen opbrengsten dicht bij de deur. Maar wat als we de principes van korte keten zouden toepassen in de afvalverwerking en reparatie? De extrusie van zelf gerecycleerd plastic op huishoudelijk niveau werd wereldwijd nog niet gerealiseerd. Met dit co-creatie project bouwen we een machine die eenvoudig te reproduceren, betaalbaar en toegankelijk is. Deze machine zet eigen (shampoo)flessen om naar filament voor de zelfbouw 3D printer. Vervolgens gaan we samen met reparateurs en ontwerpers naar de mogelijkheden en noden van reparatie met 3D printing. Het resultaat is niet alleen een nieuwe machine, maar ook een Eerste-hulp-bij-ontwerp kit en een reeks opleidingen in 3D tekenen en printen. Een project van Timelab in samenwerking met OVAM, Ecover, Flanders Plastic Vision, Kringwinkel Kust

Summercamp 2009: How to electrifiy the city Vijftien kunstenaars werden geselecteerd om een week in Gent een intensief "kunstenaarskamp" te komen volgen. De stad diende als vertrekpunt voor inspiratie en actie. Na een dag van introducties werd er uitgezwermd over de stad (van de haven tot het St. Pietersstation) en kregen kleine ideeën elke dag meer vorm. Er ontstonden verwachte en onverwachte samenwerkingen tussen kunstenaars en er werden concepten geboren waarvan sommige zich verder ontwikkelden in de nasleep van deze eerste Summercamp. Summercamp 2010: Re-Spark! Van 17 tot 27 juni 2010 was Gent de setting en Timelab de motor voor de tweede editie van Summercamp Electrified. Voor deze editie werkten we niet rond één specifiek thema maar werden wel een aantal rode draden gevolgd. De stad was als een laboratorium en de activiteiten waren te situeren binnen de driehoek van kunst, technologie en samenleving. Daarnaast was er aandacht voor het thema dat doorheen de hele werking van Timelab liep: de idee van herbezielen, hergebruiken, hertoepassen van ideeën, objecten of projecten. Re-spark! Summercamp 2011: Reclaiming Public Space Met de verschijning van de generieke stad, liggen de straten meer en meer onder vuur door marketing en toerisme. Kunstenaars kunnen een activerende rol spelen in het herwinnen van (onderdelen van) de openbare ruimte. Dat was het startpunt van Summercamp Electrified 2011. Springcamp (2012): system error - In times of crisis artists take a stand Tijdens Springcamp 2012 werden kunstenaars uitgedaagd om te reageren op falende systemen rondom ons. Tegelijk werden er alternatieven geformuleerd vanuit economische micro-‐systemen, sociale innovatie, coöperatieve structuren en productontwikkeling. Voor zowel kunstenaars, denkers als doeners weekten de ontmoetingen tijdens Springcamp existentiële vragen los. In de voorstellen van de kunstenaars weerklonken deze vragen. Wat is onze rol in de samenleving? Hoe kunnen we aanzetten tot verandering? Zijn grensoverschrijdende samenwerkingen niet noodzakelijk? Dagen voor verzet (april 2013) Klein verzet kan grote gevolgen hebben De grote issues waar onze samenleving mee te kampen heeft, hoeven we niet opnieuw op te sommen. Wat we zichtbaar willen maken en groeikansen willen geven, is het enthousiasme voor actie. Starten vandaag. Met kleine oplossingen bijvoorbeeld. Repareren ipv weggooien. Samenwerken, delen, verder bouwen op elkaars ideeën. De inspirerende kracht van kunstenaars injecteren. Internationale voorbeelden van best practice aangrijpen voor lokale problemen. The Future of CityLabs (januari 2015) In januari 2015 werkten Timelab en Design Academy Eindhoven samen voor de bootcamp The Future of CityLabs. Achttien masterstudenten van de gerenommeerde academie streken neer in Timelab voor een intensieve sparring- en maakweek. Concrete uitdagingen in het runnen van een stadslabo vormden het vertrekpunt.  Er ontstond een tijdelijke habitat in het lab met de studenten, ontwerper Thomas Lommee die hen begeleidde vanuit de academie, het team van Timelab en mensen uit de Timelabcommunity. Ze werkten in kleine teams concrete concrete voorstellen uit dit niet alleen hun eigen praktijk zouden bevruchten maar ook de praktijk van Timelab. How do we save time (november 2016) How do we save time? There is no single answer to this question, as notions of time scarcity seem to permeate every aspect of life. Today, the question of saving, keeping, or wasting time is inextricably linked with the experience of lack and scantiness. Time is determined by supply and demand; it is a plaything of investment; a valuable economical, social and cultural currency. Marketers annex time in the form of eternally recurring expiration dates to uphold a sense of urgency, a constant need, a fear of missing out. Een internationale blik gebald in een tiendaagse intensieve format waarbij de deelnemers reflecteren over de plek van de kunsten in de samenleving. Hun reflecties worden zichtbaar in een publiek toonmoment op het einde van de 10-daagse. Hun werk in het lab gaat samen met ontmoeting en reflectie aan de hand van debatten, lezingen en publicaties.

Een co-creatie project van Solar Zonder Grenzen (Solergie) & Timelab PRO’s. 2 mei - 27 juni 2012 : Mensen met expertise uit verschillende domeinen, achtergronden en leeftijden zetten zich samen in voor een complex ontwerpprobleem: de optimalisatie van een zonnelamp voor Togo. Solar for Togo : Open, lokaal, kleine oplages, sociaal en duurzaam design: dat is waar dit project om draait. Solar Zonder Grenzen heeft al enkele jaren ervaring met het ontwikkelen van solar panelen in Afrikaanse landen. CalabaaZ : In 2011 startte Solar een nieuw project waarbij een solar lamp via verhuring ter beschikking werd gesteld aan de lokale bevolking. Solar Zonder Grenzen wil met een nieuw project mensen in Togo een duurzame lamp aanbieden die werkt op zonne-energie. De eerste versie van de solar lamp was bij de aanvang reeds in gebruik. Feedback van deze eerste test vormde de basis voor verdere ontwikkeling. De originele lamp is gemaakt van een kalebas (soort pompoen). Een bewoner van een dorpje zonder elektriciteit in Togo kan een lamp huren aan omgerekend 1,5 euro per jaar, deze kan hij leeg terugbrengen naar de laadkiosk en inruilen voor een opgeladen exemplaar aan omgerekend 15 cent. De lamp en de zonnepanelen worden ter plaatse gemaakt om werkgelegenheid en kennisoverdracht te stimuleren. Zonnekiosk : De eerste zonnekiosk in Togo bevindt zich in het dorpje Agou-Avédjé. Een zonnekiosk is een centraal gelegen gebouw waar zonnepanelen geïnstalleerd zijn op het dak en waar de mensen van het dorp lampen, gsm's en batterijboxen kunnen opladen. Calabaaz 2.0 : In het voorjaar van 2012 contacteerde oprichter Bert Bernolet Timelab met de vraag of het mogelijk zou zijn om met de kennis en expertise van de Timelab community een samenwerkingsproject op te starten. Er werd al gauw besloten dat een co-creatie project een ideale route zou zijn om in een korte tijd een verbeterde versie van de solar lamp en lader te ontwerpen en prototypen. Status project : Ondertussen hebben reeds 156 dorpen in Togo een centraal laadpunt in het dorp waar inwoners hun door de Timelab-community ontwikkelde en lokaal geproduceerde lamp kunnen opladen door middel van een zonnepaneel.

In order to counter the challenges of reducing social resources, ageing population, social polarisation and urbanisation of European cities and regions, it is necessary to develop cooperation and joint creation between individual sectors. Cultural and Creative Spaces and Cities (2018-2021), is a policy project co-funded by the Creative Europe programme of the EU. It brings together a consortium of ten organisations led by TEH and aims to prove how creativity, participatory processes and co-design of public policies can transform public spaces and cities.

 

Het thema Educatie omvat vier projecten:

- Formalab (TOI leonardo)
- Declic'in (leonardo partnerschip)
- Makerspace 4 inclusion (Erasmus+)
- Robobakfiets

The project aims to promote makerspaces as a mean to foster social inclusion of young people. Makerspaces provide an environment where youth can experiment, make, and tinker safely, securely and comfortably. Activities involving youth and taking place in makerspaces shall be conducive to young people developing a set of soft skills contributing to their social and psychological re-engagement. In a makerspace setting, youth can boost their self-confidence, foster a teamwork spirit, develop a sense of agency, ability to effectively communicate thoughts and feelings, develop listening and cooperation skills, and the ability to compromise, as well as creativity, persistence and social responsibility.

Carolien Van den Hole onderzocht wat de rol van een designer is in een wereld van 3D-printers en home fabrication. Een (toekomstige) wereld waarin personen niet langer alleen maar objecten/gerechten kopen en kiezen die door andere mensen zijn vorm en smaak gegeven. Een onderzoek naar de rol van de designer in een wereld waar iedereen over machines beschikt die alles maken wat men zelf ontwerpt. Het antwoord van Carolien hierop is om net niet te focussen op het vormgeven en ontwerpen van objecten (en gerechten) maar resoluut te kiezen voor het ontwikkelen van een ‘ervaring’, een ‘interactie’ waarbij je actief uitgenodigd wordt om je object én gerecht zelf mee vorm te geven. Fabfood Resto werd een avond met versnaperingen die brokken maken, een voorgerecht in sliertjes, gepersonaliseerde soep die je zelf samenstelde, parels bij het hoofdgerecht en dessertjes die het kind in je aan het bouwen zette.

RUIMTE is een plek in Gent. Een tussenruimte in de stad waar gebalanceerd wordt, waar het regeneratief proces van het stedelijk metabolisme zichtbaar plaatsvindt. En dit zowel economisch, ecologisch als sociaal. Een plek waar makers elkaar ontmoeten en de lokale maakbedrijvigheid vorm krijgt. Waar innovaties ontkiemen en artistieke reflecties leiden tot duurzame ontwikkeling.
Vanaf 1 september 2017 vind je het makerslab van Timelab in de Kogelstraat 34. Van hieruit werd een onderzoek gestart naar een permanente plek, ontstaan vanuit de dynamiek van de bewoners in de buurt. 
Om dit project te begeleiden werd door de Vlaamse Bouwmeester een regisseursrol toegekend. Deze rol werd opgenomen door Jan Leyssens en Daniela Dossi. 
Jan Leyssens (Regenerative Design bvba) was 3 jaar programmamaker bij Plan C en werkt al jaren als procesbegeleider in design thinking en systeemdesign. Hij is al jaren Timelab PRO en kent de werking en community.
Daniela Dossi is social designer en vooral actief in participatietrajecten voor stadsontwikkeling. Daarnaast is haar werk Micro Utopias, Service Encounters Gentbrugge en het recente werk bij Manoeuvre met de vrouwen van Made By Oya sprekend voor haar aanpak. 
In aanleiding van dit project vond 33 years of Space plaats dat met Spatial Series een reeks lezingen op zet met architecten, ontwerpers en stadsbewoners. De tentoonstelling die de verschillende sporen verbindt, het onderzoek inzichtelijk maakt en vragen herformuleert vond plaats eind oktober 2017 in de Kogelstraat 34. 

Een filmpje voor en na rennovatie: https://vimeo.com/271985985

Distributie van goederen en diensten in de binnenstad. Het is een gekend knelpunt en een complexe kwestie voor veel hedendaagse steden. De inefficiënte individuele transporten met vervoersmiddelen die niet aangepast zijn aan de binnenstad zorgen voor veel problemen en hinder in de stad. HAP stelt een P2P distributienet voor dat deze logistieke knoop moet helpen ontwarren. Wat begon met een ontwerpvraag naar duurzame verpakking voor cateringbedrijf ROOFFOOD ihkv een VLAIO haalbaarheidsstudie, mondde uit in een heel nieuw logistiek concept voor de stad. Bereidde voeding, warm of koud op het juiste tijdstip naar kantoren brengen in de stad, het is een moeilijke kwestie in het licht van de mobiliteitsknoop, het bestaande weefsel, de wens van de klant en de concurrentie in deze sector. Het bedrijf ROOFFOOD leverde individuele porties voeding afkomstig van lokale kweek in glazen potten met de bakfiets, just in time. De ambitie van dit bedrijf toont in de praktijk hoe moeilijk het is om te concurrentiestrijd aan te gaan met goedkoop, wegwerp en snel op de drempel-leveringen met bestelwagens. Deze case is zo een voorbeeld van de moeilijke overgang van nieuwe concepten in bestaande systemen. Hoe kunnen we deze knoop ontwarren en het bedrijf weerbaar maken in het dwingende bestaande systeem waarin het tracht stand te houden? Ontwerper Karen van der Perre kwam met een mogelijke oplossing. Als we het geheel nu eens omdenken? In de plaats van de individuele porties voor de individuele consumptie vragen we de kantoorbedrijven een halte te ‘adopteren’. Deze halte wordt één van de stopplaatsen voor een wekelijks transport van goederen. Bij wijze van test zetten we een route op. Fortis BNP Paribas, VOKA, Ugent, RTC en Provincie Oost Vlaanderen zijn de eerste ‘eigenaars’ van een stukje route. Het transport brengt iedere vrijdag gezonde korte keten lunch voor de medewerkers die zich hiervoor inschrijven via het online platform. Zij kunnen kiezen voor individuele of bulkverpakking. Geleverde recipiënten of eigen recipiënten. Zij kunnen telkens hun feedback overmaken aan het bedrijf, waardoor er steeds beter op maat kan worden gewerkt. Karen maakte zo van de snelle lunch een eetbeleving. De collega’s krijgen de nodige instrumenten om hun eigen lunchtijd aangenaam te maken. Een DIY pakket met attributen zoals een tafeldoek, een belsignaal, recepten en informatie. Dit pakket zorgt voor meer verbondenheid tussen de medewerkers en voor een gezondere eetgewoonte. De werkgever ondersteunt met het voorzien van de infrastructuur. De haltes zijn zichtbaar aanwezig in het straatbeeld en kunnen zo ook voor andere leveringen dienstdoen. Er kunnen verschillende routes ontstaan. De routes zelf zijn in handen van de deelnemende bedrijven. Zij beslissen samen over nieuwe opportuniteiten en staan ook zo onderling met elkaar in contact. Haal jij straks je hoeveproducten af bij de halte VOKA? Het kan dankzij dit ingenieuze, lichte nieuwe systeem. Een andere kijk op logistieke systemen.

Met How to connect the knots? trachten we het industriele proces te herontwerpen met een meer duurzame, lokale en sociale productie tot gevolg. Zo is Knotfactory bijvoorbeeld een cluster van lokale en unieke productieplekken op het snijvlak van de bio- en sociale economie. Dit moet een voorbeeld zijn van een haalbaar, schaalbaar en duurzame model voor lokale productie in Vlaanderen en zo een systeeminnovatie aanzwengelen. Knotfactory is een concept van Timelab en is gebaseerd op Knotplex, een vezelplaat en een koord uit Japanse Duizendknoop, Knottex. Het project kent haar oorsprong in het Niets is Verloren project waar kunstenaar Lisa Ma de burger liet kennismaken met alle biologische grondstoffen die omwille van natuurbehoud worden vernietigd. De Japanse Duizendknoop en Canadese Gans zijn hier exemplarisch. Kunstenaar Wendy Van Weynsberghe en ontwerper Helena De Smet onderzochten in het kader van Innovatieve Partnerprojecten Vlaanderen de mogelijkheden van de plant in een interactieve textiel installatie. Lies Van Assche en Doek vzw bevragen de dekolonisatiestrategie en zetten het project en product in een transculturele context.
Dankzij de steun van KBS en Vlaio Innovatiesteun kan dit artistieke project doorwerken in de sociale en circulaire economie. Het ontwikkelingstraject (2020-2022) biedt de kans om de design principes en het managementmodel voor een lokale decentrale bio-economie in kaart te brengen en om te zetten tot een werkbaar model voor de sociale economie.

Uit het archief halen we projecten als HAP, een haalbaarheidsstudie in samenwerking met het bedrijf Rooffood en ontwerper Karen Van der Perre, waarbij de laatste kilometer van de logistieke keten wordt hertekend of het bouwen van een Recyclage machine voor plastic voor 3D printing. Het ontwerpen van een schoen die je op maat ter plekke maakt, dat is Another Shoe van Eugenia Morpugo of het ontwerpen van hackbare huishoudtoestellen zoals deze van Jesse Howard met Hacking Households. Dit zijn allemaal voorbeelden van projecten waarbij we door slimme samenwerkingen en een systemische aanpak de problematiek van inefficiente industrialisatie blootleggen.

 

Meer dan 70 initiatiefnemers verzamelen zich in de oude stadsbibliotheek in Gent. Samen schrijven zij van 1 mei tot 31 december 2017 het programma voor de tijdelijke invulling. Samen zijn zij : NEST.
NEST is een oefening in organisatiemodellen voor tijdelijk en permanent gebruik van gedeelde infrastructuur.

 

Nul Punt Wolk is a collaborative project developed by berte & harmey, an occasional artist duo, formed by Filip Berte (BE) and Cliona Harmey (IE). Nul Punt Wolk is a mapping project using a commoning methodology to enable an enhanced observation and re-envisioning of our habitat. Thematic filters are used as a lens to put known / unknown places into a dynamic constellation on a bare map. Once chosen, these places are activated through shared experiential walks (Shadow Walks), which act as a catalyst for further critical reflection and dialogue around ways of co-existence (living/doing/being).
Nul Punt Wolk is clustered around three interrelated modules which explore terrain (The Bare Map), language (Glossa) and iconic imagery (Afterimage).
Title :
The title of the project Nul Punt Wolk refers both to the zero point (the point of origin used in mapping/ geometry) as well as to the data sources used in 3D modelling (point clouds). The cloud (in Dutch: Wolk) acts as an open space of imagination reverberant with past histories yet with the potential for alternate futures.
The Bare Map :
The Bare Map is a core conceptual element of the Nul Punt Wolk project. It is a map stripped bare, devoid of buildings, vegetation and streets. The Bare Map is generated from available open GIS data. With its claylike appearance it is used as a tangible tool for speculative thought; what traces (historical/physical/other) do we see? If we were to start from scratch, what could be re-thought?
Ghent is taken as the starting point for prototyping The Bare Map (version 0.0). A number of specific locations are highlighted through the thematic lens of occlusion/visibility, inclusion/exclusion and accessibility.
In the future, Nul Punt Wolk will be further extended (re-versioned) and initiated in other contexts and locations.
Shadow Walk :
Selected sites on The Bare Map are activated by an experiential Shadow Walk; people circumnavigate their chosen site and look together as a mode of ‘enhanced observation’. During the walk, they share perspectives, thoughts, senses, subjectivities, and knowledge. If this material sticks, it will be used as an echo for further reflection and commoning (Glossa and Afterimage). Each Shadow Walk therefore could be seen both as making a temporary physical inscription into the terrain as well as forming a reverberant mental image.
Glossa :
Glossa is a glossary collectively generated through wordplay, discussion and memory, using the experience of the Shadow Walk as a resource. The glossary is formed during and after the Shadow Walk as a process of conceptual linguistic layering over the physical terrain.
Afterimage :  
The residual memories of the Shadow Walk are used in the selection of a series of iconic after images gleaned from image commons repositories. The dialogic or interplay between researchers is key and the images are combined into an assemblage.

"De aanpak van Timelab laat zien dat laagdrempelig en experimenteel gewerkt kan worden rond een van de belangrijkste uitdagingen bij het materialenbeheer (omgang met plastics) in combinatie met 3D-printen." - Elmar Willems (OVAM) Korte keten, we kennen het vooral uit de landbouw. Denk maar aan de promotie van streekproducten en verkoop en verwerking van kleine eigen opbrengsten dicht bij de deur. Maar wat als we de principes van korte keten zouden toepassen in de afvalverwerking en reparatie? De extrusie van zelf gerecycleerd plastic op huishoudelijk niveau werd wereldwijd nog niet gerealiseerd. Met dit co-creatie project bouwen we een machine die eenvoudig te reproduceren, betaalbaar en toegankelijk is. Deze machine zet eigen (shampoo)flessen om naar filament voor de zelfbouw 3D printer. Vervolgens gaan we samen met reparateurs en ontwerpers naar de mogelijkheden en noden van reparatie met 3D printing. Het resultaat is niet alleen een nieuwe machine, maar ook een Eerste-hulp-bij-ontwerp kit en een reeks opleidingen in 3D tekenen en printen. Een project in samenwerking met OVAM, Ecover, Flanders Plastic Vision, Kringwinkel Kust en Timelab Proces: Het project Korte Keten Recyclage en Reparatie is op te delen in vier fasen:  1. Vooronderzoek (sept 2013 - jan 2014): We onderzoeken welke zelfbouwmachines er al bestaan om kunststof te granuleren en extruderen tot printbaar filament 2. Co-creatie project (jan - april 2014): Vanaf 22 februari loopt het co-creatie traject op timelab waarin zes werkgroepen aan de slag gaan met materiaalstudies, het ontwerpen en bouwen van de prototypes, het ontwerpen van reparatie hulpstukken en het ontwikkelen van een trainingsplan voor de toekomstige gebruikers. De deelnemers verzorgen zelf het verslag van de vorderingen op de Recyclebot wiki pagina. Dit co-creatie project duurt 15 weken en zal lopen tot en met 30 april. Aan het project doen zowel timelab pro's als niet-pro's mee. 3. Natraject (2015-2016): Productie van filament uit gerecycleerd PLA. Gebruik in Timelab. 4. Valorisatie (vanaf 2017): Aanbod korte keten gerecycleerd PLA voor 3D printing te koop.

Stel je eens voor: Een stad die zelfvoorzienend is, waar lokale productie een vanzelfsprekendheid is en waarin bewoners zelf richting geven aan de toekomst van de hun gedeelde plek. Niet alleen materialen of kennis, maar ook slimme netwerken van talenten vormen de humus voor een steeds groeiende plek voor creatie en innovatie. Steeds in beweging en open en toegankelijk voor iedereen. Het kloppende hart is een plek voor maken en ontmoeten. De ziel is er één van samenwerken en delen. #rsl op post. Samen op post.

Gender, seksualiteit, kickertafel - een workshop Sports for everyone is een workshop voor jongeren over (homo)seksualiteit en gender, gestoeld om de makersspirit van Timelab en geïnspireerd door de wereld van de sport. Aan de hand van een initiatie 3D printing en lasercutting worden seksualiteit en gender thema's met veel schakeringen. Dit project is een initiatief van Timelab samen met de Kroatisch kunstenaar Zeljko Blace, Stad Gent (departement gelijke kansen), WelJongNietHetero, Intercultureel Netwerk Gent, KAA Gent Community en Cavaria en ontstond als resultaat uit het initiële kunstwerk Football for everyone waar de kickertafel als instrument voor individuele expressie en diversiteit symbool staat. Football for everyone: diversiteit prototypen Zeljko Blace stelt normen en conventies in vraag. Door symbolen en regels uit de sportwereld te ‘vervreemden’ wil hij genderstereotypen bevragen en het maatschappelijk debat over de positie van minderheden aangaan. Samen met de makers van Timelab ontwerpt Zeljko objecten die symbool staan voor de ‘Queering of Sports’. Een kickertafel als symbool voor diversiteit, openheid en samenwerking. De figuurtjes zijn a-typische voetbalfiguren die ongewone verhalen vertellen uit de voetbalwereld van vroeger en nu. Zo speelde de eerste zwarte voetballer in België bij AAGent in 1957, was er een damesploeg in Québec die aanvankelijk niet met sluier op het veld mocht verschijnen en outte recent een homo-koppel zich in het profvoetbal voor mannen. Zeljko Blace is dit jaar te gast in Timelab. Hij bekijkt de sportwereld als een ideaal laboratorium voor sociale, politieke en culturele verandering. Een toernooi PinkPong met zelfontworpen regels? Initiatielessen synchroonzwemmen voor vrouwen én mannen? Een a-typische kickertafel met diverse voetbalfiguren? De kickertafel werd gemaakt in Timelab in samenwerking met lokale makers. De standaard, in serie geproduceerde figuurtjes worden vervangen door a-typische voetbalfiguren. Bijvoorbeeld handgemaakte en ge3Dprinte figuurtjes die unieke verhalen in de tafel brengen. Het ganse maakproces wordt gedeeld, iedereen wordt mee-eigenaar van het werk. De tafel blijft evolueren en ook na de lancering kunnen er nieuwe figuurtjes worden gecreëerd en gedeeld. De tafel werd gemaakt in Timelab door Mikail Milissen, Tilde Potoms, Rik Potoms, Barbara Vackier, Tiny Coopman, Yves Marquillie, Tom De Meester, Wim Beelaert, Annelien Vermeir, Caroline Vincart, Isabel Allaert, Thibault Verougstraete, Jason Hall en Zeljko Blace. Zeljko nodigde de Britse Jason Hall (Brighton, UK) uit naar Gent. Jason Hall is kunstenaar, ambachtsman en co-founder van The Justin Campaign, de meest prominente anti-homohaat campagne in de voetbalwereld. Jason produceerde verschillende werken rond het thema, onder meer een herwerkte voetbaltafel als een kunstwerk. Football for everyone - Prototyping diversity werd gelanceerd op 25 november 2013 bij KAA Gent. in samenwerking met FAREnetwork en Voetbal in de stad

De textielindustrie is van de meest belastende op mens en planeet. Ontwerpers en deskundigen in materialen en technieken onderzoeken ambachten uit het verleden en uit andere culturen en herdenken deze naar open source instrumenten voor een brede groep gebruikers. Zij zetten zo een prototype op voor nieuwe lokale en betaalbare productie en kennisontwikkeling.

Since its start in 2010, Timelab works with artists in residency combined with a local makers lab community. Velocity, distance, culture, tempo, practice, language, motivation and goal-orientation were tensions brought to the surface over the past 7 years. These tensions were the driver to set up a recurrent reflection with affiliated artists.   Issue of ownership, livelihood, art institution and production topics for discussions. What would art as a commons look like today? What would be the effect on the individual, the network, the value system and the institution? Despite the complex exercise, within these moments of reflection the roots of a new approach are taking hold. Inspired by the work of Michel Bauwens in Gent in 2017, a group of artists started a trajectory of reflection about what the residency could be within the commons and how this could be brought into practice in Timelab and elsewhere. A guiding principle that we would later describe as the contributive logic became the roots of a new perspective. Every year, a sprint reflects on the past year of the organisation and defines questions and issues to be addressed in the future work. It is organised in a collective way by the group of affiliated artists. Besides the in-depth debates, participants to this Sprint sessions produce transferable knowledge and tools for Timelab and partner organisations dealing with the same issues on how to make our research and residency places more sustainable?